 (13)_1727965004.gif)
धरान : कोरोना भाइरस कोभिड-१९ नियन्त्रण रोकथामका लागि २०७७ चैत्र ११ गते देखि पहिलो पटक सम्पूर्ण देश बन्दाबन्दी हुँदा स्थानीय तहका सरकारहरूले विपन्न परिवार घर बहालमा बसेर दैनिक ज्यालादारी मजदुर र यातायात मजदुरका लागि खाद्यान्न राहत वितरण गरेका थिए ।
राहत घर बहालमा बसेर दैनिक ज्यालादारी मजदुरी गरी खाने र यातायात मजदुरकालागि भनिए पनि सहर बजारमा दुई वटा घर बहालमा लगाउने, वैदेशिक रोजगारमा रहेर राम्रै कमाई गरेर पैसा पठाउने, खान पुग्ने परिवार तीन तोलाको गहना लगाएर ५० हजारको आई फोन बोक्नेहरू नै राहत थाप्न तछाड मछाड गर्न थाले पछि वास्तविक मर्कामा पर्ने वर्ग र परिवारका सदस्यसम्म न्यूनतम खाद्यान्न राहत पुर्याउन निकै कठिन भएको थियो।
स्थानीय तहहरूले आफ्नो साधन श्रोत स्थानीय साहुमहाजन समाजसेवी शिक्षक कर्मचारीहरूबाट सहयोग मागेर यस्तो राहतको व्यवस्था गरेको भएता पनि यो सबैकालागि सरकारले पठाएको राहत हो भन्दै राहतको आवश्यकता नपर्ने व्यक्ति र परिवारले पनि राहत पाउनु पर्ने भन्दै झगडा गरेका थिए । यसरी जनप्रतिनिधिहरू सँग झगडा गरेर थापेको राहतलाई कतिले जाँड पकाउन हुन्छ कुखुरा परेवालाई दिन हुन्छ समेत भन्न पनि भ्याए।
अहिले कोभिड-१९ को दोस्रो कहर बढ्दै जाँदा सुनसरीमा २०७८ वैशाख १९ गते देखि भएको बन्दाबन्दीका कारण धेरै दैनिक ज्यालादारी गर्ने मजदुर विपन्न परिवारहरू रोगले भन्दा भोकले मरिने भो भन्ने चिन्तामा पर्न थालेका छन् ।
धरान-१५ मा घर बहालमा बस्ने कन्चन परियार कपडा पसलमा काम गर्छिन् उनको मासिक तलब १० हजार भएको बताउने उनी ४ हजार घर भाडा बुझाउने गरेको र बाकी रहेको ६ हजारले उनको सात जनाको परिवारलाई खाने र हेरचाह गर्ने पुर्याउँदै आएको बताउँछिन्।
दैनिक ज्यालादारी काम भएको बेला अलिअलि भाइहरूले पनि सघाउँछन् तर कोभिडको बन्दाबन्दी सुरु भए पछि बन्दाबन्दीको तलब साहुले दिएनन् भने घर बहाल कसरी तिर्ने के खाएर बाच्ने भन्ने चिन्ताले उनलाई सताउन थालेको छ। बन्दा-बन्दी अझै कति लम्बिने हो भन्ने चिन्ताले सताई रहेको छ। बन्दाबन्दी सुरु भए देखि आफूलाई रोगले भन्दा पनि भोकले मरिन्छ होला भन्ने चिन्ताले सताएको उनी बताउँछिन्।
धरान-१५ मै टेलर्स व्यवसाय गर्ने वीर बहादुर परियार पनि बस्ने घर आÏनै भए पनि टेलर्स व्यवसायको घर बहाल महिनाको चार हजार बुझाउनु पर्दछ ठुलो परिवार भएकोले दैनिक खर्च पनि धेरै छ । वर्षा याममा टेलर्समा सिलाइको काम त्यति आउँदैन त्यस माथि पनि बन्दाबन्दीले गर्दा काम नै आउँदैन अन्य आम्दानीको श्रोत नहुँदा उनी पनि कसरी जीविका चलाउने होला भन्ने चिन्ताले नै सताएको छ।
यातायात मजदुर लक्ष्मण कोइराला सार्वजनिक सवारी साधन बन्द भए पछि धेरै यातायात मजदुरका परिवारलाई दैनिक गुजारा गर्न कठिनाइ भएको बताउँछन् ।
यसरी आर्थिक रूपमा अति विपन्न परिवार यातायात मजदुर दैनिक ज्यालादारी स्थानीय स्तरमा पहिचान गरी उनीहरूका लागि न्यूनतम खाद्यान्न राहत स्थानीय तह समाज सेवी साहुमहाजन इच्छुक दाताहरूले अप्ठ्यारो बेलामा सहयोग पुर्याउदा मानवताको महानता हुने धरान-१५ का गणेश कुमार इवारमले बताए ।
